zondag 24 april 2011

De optredens
De openingsact start ongeveer om 13:30 buiten, een half uur na de verzameltijd in de schaduwrijke hoek voor de kerk. Het is de Canadese muzikant die zich Old Seed noemt. Ondanks zijn Mastodon t-shirt, Zappa-snor, lange haar en vele tatoeages brengt hij een zeer gevoelige singer-songwriterset ten gehore. Akoestische gitaar en zang met op de achtergrond overvliegende duiven, meeuwen, omvallende bekertjes, ambulances en spelende kinderen. Na een innemend optreden worden we in de kerk uitgenodigd alwaar koffie en paasbrood klaar staan. Aan de achterwand van de kerk prijkt een reusachtig roze paaskonijn. Op het balkon galmt ineens de stem van gastheer Prop die op sacrale wijze het concept van de dag bezingt en uitlegt. De sfeer is gezet. Hij kondigt ook de volgende act aan.

Op het kansel staat 'broeder' Andreas (André Schaminee/LVR labelbaas) klaar om zijn eerste korte lezing te houden over fascinerende familieverhalen die dreigen te verdwijnen, omdat nu eenmaal bij het overlijden van familie nu eenmaal verhalen verdwijnen. De verhalen zijn meen ik me te herinneren afkomstig van twee oude ooms. De setting in de kerk is perfect hiervoor. Hierna speelt in de hoek van de kerk, achter het altaar Templo Diez een adembenemende set. Altcountry, Americana, singer-songwritermuziek en pop in perfecte harmonie. Sowieso een band die veel meer aandacht verdient, net als de zijprojecten van zanger/gitarist Pascal Hallibert (Praise The Twilight Sparrow, Point Quiet). Pascal zingt op rustige wijze, speelt gitaar en zo nu en dan mondharmonica; ook neemt hij een keer de plek van de drummer in. Hij wordt begeleid door een Leejon Verhaeg (gitaar), Hans Custer (contrabas), Miranda Visser (viool) en Paolo Panza (drums, percussie). Het is werkelijk zo mooi dat iedereen stil valt.

Na het optreden worden we verzocht ons in de zijkerk te vervoegen alwaar het trio The Bellbines een moderne versie van de zeventiger jaren folk en altcountry ten gehore brengen. Stemmige liedjes met korte anekdotes erbij. Nadat we allemaal de bloemetjes in ons haar hebben gekregen van de muziek wachten gastheren John en Bas ons op met jenever en zuur, zoals het betaamt in de kerk. Licht aangeschoten, want niemand krijgt slechts één borrel en het gaat erin als een preek, maken we ons op voor de tweede boeiende lezing van Andreas.